lengre på vei enn eg har ventetid!

I dag, eller kanskje da e i måro. Har eg nådd 21 veker på vei! Yes! Ein milepæl for meg, eller ka dei no kalle da. Så då e da 19 veker igjen til lille babyen kjeme.
Eg og Sven låg og snakka om navn i går. Høres ut som da ska bli ein kamp om å finne navn. For han likte ikkje mine navn og eg likte ikkje hans. Jaja.. Ska vel alltids komme til ein enighet. E jo 19 veker igjen! :)
I går var eg i begravelse til bestefar, som sovna inn på pleieheimen forrige torsdag. Han har dei siste 5 årene hatt alzheimer, og da har slått ut på førligheten på beina og han snakka lite. Helst ingenting egentlig.. Så han har vore pleietrengende vertfall dei siste 3 årene.
Forrige mandag fekk han lungebetennelse eller noko slikt, og me fekk beskjed at da såg dårlig ut. Pappa sku på besøk tirsdagen og eg ville bli med. Då låg han og sov i senga si, og hadde egentlig gjort da heile dagen. Og da va lett å sjå at da sto dårlig te.. Han va ganske kvit i ansiktet, og munnen hang mens han snorka... Eg e glad eg fekk besøkt han. For då eg og Sven va komt oss ut frå Ultralyden på stord litt før 14.30 fekk eg melding av pappa : "Då var det slutt. Pappa er død..."
Akkurat med da samme visste eg ikkje korleis eg sku reagere. Berre gjekk og lurte på om eg sku ringe til pappa og høre korleis da gjekk med han og bestemor.. Og tenkte mest på da egentlig, og slo meg ikkje at eg sku sørge sjøl..
Da va først seinere på kvelden, på vei til minnestunda, då mamma spør på vegne av bestemor om da va greit at ho la eit bilde av bestefar og Oliver i kista, at da gjekk opp for meg at eg mista noken eg og.. Ikkje berre bestemor og pappa..
Eg hadde ikkje mykje kontakt med bestefar dei siste årene, men han var bestefar! Husker han tok oss med for å melke kyrene og slå høy. Me fekk hoppe i høyet i siloen, noke som var kjempe kjekt. Eg begynte å gråte ganske så med ein gang, og sa at da va greit for meg..
Minnestunda var med åpen kiste. Eg og Sven satte oss på bakerste rekke, eg såg for da meste rett fram eller inn i veggen. Klarte ikkje å sette augene på kista. Alle sa at han såg så fredelig ut. Men eg klarte ikkje å sjå bort der. Hadde mest lyst å springe ut til tider. Sette meg på trappa i fred med mine egne tanker. Eg har ikkje vore på minnestund sida Oliver døde.
Men da gjekk no på eit vis.. Den natta våkna eg av sterke magekramper.. Kasta opp til da kom både magesyre og blod.. Og dreit til eg blei sår i rectum.. Holdt på nesten heile natta. Sov ca 3 timer. Ringte til sjefen og ga beskjed eg va sjuk, og kontakta lege. Eg hadde fått meg gallestein igjen. jippi, duri dei. Da va på langt nær så vondt som då eg hadde gallestein i april 2008. Men da va vondt nok. Va smådårlig heile helga. Klarte nesten ikkje å ete. Var på forsinka julebord med jobben, og sjefen betalte middag og show med Kristian Valen. Eg syns synd på at han måtte betale 300 kroner for middagen eg nesten ikkje åt av.. 2-3 små biter med kjøtt, og eit par biter av potet kan ikkje kalles fullverdig middag kan du sei...
Og showet va kjempe bra. Men eg satt med mageknip gjennom heile showet, og måtte berre gå på hotellet etter showet va ferdig, mens dei andre gjekk videre for å nyte ein øl eller to i lag..

Men blei ein voldsom stor avsporing da der..
I går va altso begravelsen til bestefar. Egentlig ein litt surrealistisk opplevelse. Om ein kan sei da. I kyrkja e alle triste, snufser og gråter, som e naturlig nok. Tante hadde skrive noken siste ord til bestefar, som var veldig koselig å høre om. Litt om minnene ho har frå då ho var mindre. Etter sjølve begravelsen så e da lapskaus og tebrød.. Va dekka opp til ca 90 personer, og det mått fleire bord og stoler til. Eg klarte ikkje å la ver å tenke på kor mange som egentlig var der for bestemor og slekta, eller kor mange som kom for maten sin del. Gratis middag veit du..
Men kanskje litt dumt å tenke sånn. Men blir berre sånn når alle sitter og ler og prater, og koser seg med god mat, og kaffi og tebrød.. Og når presten tar fram ein sang for å hedre bestefar for siste gang, så begynner folk å gjere seg klar til å gå heim.. Noken sku faktisk videre på besøk til tanta til pappa, som mista mannen sin på torsdag. Broren til bestefar hadde vore plagd med kreft ei stund. Og no måtte han ta inn årene han og.. Kreften fekk overtaket. Ganske nøyaktig 1 veke i forskjell på dei. Bestefar døde 05. Februar og onkel døde 12. Februar.

Kvil i fred, Bestefar og onkel.. Me vil savne dåke, hels til Oliver der oppe :)